Το φαγητό μας πρέπει να το τρώμε αργά, να μασιέται καλά, ανακαλύπτοντας σε κάθε μπουκιά το άρωμα των μπαχαρικών, την υφή της τροφής και όλα αυτά σε ήρεμο περιβάλλον, αφήνοντας για λίγο τις έγνοιες της ημέρας έξω από την πόρτα της τραπεζαρίας. Το αργό φαγητό βοηθά να μην προσπεράσουμε στα γρήγορα το αίσθημα του κορεσμού και συνεχίσουμε να τρώμε μηχανικά. Άν καταφέρουμε να τηρήσουμε ένα πρόγραμμα στο φαγητό, ο οργανισμός συνηθίζει, τα επεισόδια πείνας μειώνονται σταδιακά και η ενέργεια που αποκτήσαμε με το φαγητό μπορεί να κατευθυνθεί ανεμπόδιστα στη δουλειά μας, σωματική, ή πνευματική.

Το άγχος και η ψυχική πίεση κάνουν το σώμα να παράγει κορτιζόλη, η οποία επηρεάζει την έκκριση ινσουλίνης στο πάγκρεας. Η έλλειψη βιταμίνης D, όπως σε ανθρώπους που δεν βγαίνουν αρκετά στην ύπαιθρο και δεν εκτίθενται στο φως του ήλιου αρκετά, επηρεάζει τα επίπεδα σεροτονίνης στο αίμα, μια ορμόνη με αντικαταθλιπτική δράση, που επηρεάζει και την όρεξη. Αυτήν την έλλειψη προσπαθούν πολλοί ενστικτωδώς να την εξισορροπήσουν τρώγοντας σοκολάτα, το κακάο της οποίας περιέχει αρκετή από αυτήν την ουσία. Άλλοι παράγοντες που μειώνουν την σεροτονίνη είναι οι πολλές ώρες μπροστά στον υπολογιστή, ή στην τηλεόραση και η έλλειψη ύπνου, που οδηγούν σε κρίσεις ανάγκης για φαγητό και υπερβολική όρεξη.