FAQ

Ο όρος οστεοαρθρίτιδα σημαίνει φθορά μιας άρθρωσης. Πολλοί παράγοντες παίζουν ρόλο, όπως τραυματισμός, κληρονομικότητα, επαγγελματική επιβάρυνση, υπερβολικό βάρος κ.τ.λ. Η άρθρωση χάνει σταδιακά την σταθερότητά της και η φθορά επιταχύνεται. Η πρώτη θεραπευτική προσέγγιση είναι να μειώσουμε, όσο γίνεται, τους παράγοντες που δημιουργούν το πρόβλημα, ακολουθεί φαρμακευτική αγωγή (συνήθως αντιφλεγμονώδη, ή παυσίπονα φάρμακα). Το επόμενο βήμα είναι οι ενδοαρθρικές εγχύσεις υαλουρονικού οξέως (οι αποκαλούμενες συχνά “ενέσεις λαδιού”), το οποίο είναι το φυσικό λιπαντικό των αρθρώσεων και η φυσικοθεραπεία, ή ο βελονισμός.

Όλα αυτά, αν δεν αρκούν από μόνα τους για να λύσουν το πρόβλημα, στη συγκεκριμένη περίπτωση να μειώσουν τον πόνο, μπορούν να καθυστερήσουν την εγχείρηση. Εφόσον όμως δεν επαρκούν και η ποιότητα ζωής του ασθενούς μας έχει μειωθεί αισθητά, πρέπει να συζητήσουμε το χειρουργείο. Σε κάποιες περιπτώσεις η αρθροσκόπηση του γόνατος – μια σχετικά μικρή επέμβαση – αρκεί για να καθυστερήσει την μεγαλύτερη επέμβαση, δηλαδή την ολική αρθροπλαστική, όταν όμως η αρθρίτιδα είναι προχωρημένη και η συντηρητική αντιμετώπιση δεν αρκεί, η ολική αρθροπλαστική είναι σωτήρια.

Η ολική αρθροπλαστική γόνατος / ισχίου είναι πλέον επέμβαση ρουτίνας σε όλον τον κόσμο και υπάρχει μεγάλη εμπειρία. Τα υλικά και εργαλεία που χρησιμοποιούνται βελτιώνονται συνεχώς, όμως η συνεργασία του ασθενούς και η μετεγχειρητική πορεία ορίζουν σε πολύ μεγάλο ποσοστό την επιτυχία της επέμβασης. Παλιότερα λέγαμε ότι περίπου στη δεκαετία μπορεί να χρειαστεί να γίνει δεύτερη ολική αρθροπλαστική, να αντικατασταθεί το υλικό δηλαδή, με νέο. Πολύ συχνά βλέπουμε όμως ότι ασθενείς με πιο παλιές επεμβάσεις δεν έχουν κανένα πρόβλημα. Ακόμα όμως κι αν χρειαστεί να γίνει αντικατάσταση του υλικού υπάρχει και εδώ πλέον μεγάλη εμπειρία και δεν χρειάζεται να ανησυχεί κανείς γι' αυτό.

Ο πόνος της μέσης, ή του αυχένα αποτελεί πλέον κομμάτι της ζωής μας. Όποιος δεν τον έζησε αποτελεί μάλλον εξαίρεση. Η αξονική / μαγνητική τομογραφία που δείχνει δισκοκήλες είναι ο κανόνας και πολύ συχνά αποτελεί τυχαίο εύρημα. Μπορεί δηλαδή να υπάρχουν τα κλινικά συμπτώματα (πόνος, μούδιασμα κ.α.), να ταιριάζει και η εικόνα της τομογραφίας, αλλά η αιτία να μην είναι παρόλα αυτά η δισκοκήλη που βρέθηκε. Υπάρχουν μυοσκελετικοί πόνοι (πιασίματα) που οφείλονται στα σημεία πυροδότησης μυοπεριτοναϊκού πόνου (trigger points) που μιμούνται τα κλινικά συμπτώματα της δισκοκήλης. Εδώ ο Ορθοπαιδικός θα ζητήσει νευροφυσιολογικό έλεγχο : πρόκειται για εξέταση που κάνουν Νευρολόγοι που έχουν το κατάλληλο μηχάνημα και εμπειρία και μπορούν να εντοπίσουν αντικειμενικά αν, πού και πόσο πιέζεται ένα νεύρο, αφού προηγηθεί η κλινική τους εκτίμηση. Η συνεργασία του Ορθοπαιδικού με τον Ακτινολόγο και τον Νευρολόγο θα αποσαφηνίσει το είδος και μέγεθος της πάθησης. Στις περισσότερες περιπτώσεις η συντηρητική θεραπεία δίνει την λύση: κλινοστατισμός, φυσικοθεραπεία, βελονισμός και μετά το πέρας των συμπτωμάτων συγκεκριμένες ασκήσεις για πρόληψη. Για μικρό χρονικό διάστημα, ή διακεκομμένα μπορεί να χρειαστεί χρήση ορθοπαιδικής ζώνης ή αυχενικού κολάρου. Σε κάποιες, σχετικά σπάνιες περιπτώσεις θα οδηγηθεί ο ασθενής στο χειρουργείο.

Ο καρπός του χεριού εσωτερικά σχηματίζει έναν σχετικά άκαμπτο σωλήνα που αποτελείται από τα οστά του καρπού και από τον εγκάρσιο σύνδεσμο. Μέσα στον σωλήνα αυτόν πορεύεται, μεταξύ των άλλων και το μέσο νεύρο που πηγαίνει στην παλάμη και νευρώνει μέρος του αντίχειρα, τον δείκτη και τον μέσο δάκτυλο. Κάτω από ορισμένες συνθήκες αυξάνεται η πίεση (των υγρών) στον σωλήνα αυτό και το μέσο νεύρο δυσλειτουργεί, δημιουργώντας πόνο και μουδιάσματα, ιδιαίτερα το βράδυ κατά την κατάκλιση, καθώς αλλάζει η ισορροπία των υγρών στο σώμα. Σε προχωρημένες περιπτώσεις παρουσιάζεται μυϊκή αδυναμία : πέφτει το ποτήρι από το χέρι.

Η διάγνωση γίνεται με την κλινική εξέταση και με τον νευροφυσιολογικό έλεγχο (ταχύτητες αγωγής) που μας δείχνει το μέγεθος της πίεσης του νεύρου. Εφόσον η μείωση της ταχύτητας αγωγής περάσει κάποιο όριο συστήνουμε χειρουργείο: διάνοιξη του εγκαρσίου συνδέσμου και αποσυμπίεση του μέσου νεύρου. Πιο ήπιες περιπτώσεις μπορούν να αντιμετωπισθούν συντηρητικά με νάρθηκα, φαρμακευτική αγωγή και βελονισμό / LASER, ακόμα και με τοπική έγχυση κορτιζόνης, υπάρχει όμως περίπτωση να επανέλθουν τα συμπτώματα.

Πρόκειται για μια από τις λίγες περιπτώσεις που σχετικά σύντομα θα πρότεινα την χειρουργική αποσυμπίεση, καθώς ο νευρικός ιστός δεν έχει μεγάλες αντοχές και πρόκειται για μια μικρή επέμβαση με πολύ καλά αποτελέσματα που μπορεί να γίνει με τοπική αναισθησία και να γλιτώσει κανείς μια για πάντα την ταλαιπωρία. Εδώ παίζει επίσης και ο χρόνος καθοριστικό ρόλο καθώς όσο περισσότερο το καθυστερεί ο ασθενής το χειρουργείο, τόσο περισσότερο χρόνο θα χρειαστεί και ο οργανισμός για την αποκατάσταση. Πέρα από κάποιο όριο η αποκατάσταση γίνεται πολύ πιο πολύπλοκη και εξειδικευμένη, καθώς χρειάζονται τενοντομεταθέσεις και ειδική φυσικοθεραπεία μετεγχειρητικά.

Η αρθροσκόπηση είναι μια χειρουργική επέμβαση κατά την οποία γίνονται δύο μικρές τομές στην άρθρωση (κατά κύριο λόγο στο γόνατο, αλλά και σε άλλες αρθρώσεις) μέσα από τις οποίες με την βοήθεια μιας κάμερας και μικρών εργαλείων γίνονται οι θεραπευτικές διαδικασίες : μερική μηνισκεκτομή, αποκατάσταση προσθίου χιαστού συνδέσμου κ.τ.λ.

Εφόσον πρόκειται για μια μικρή διαδικασία, μπορεί ο ασθενής να φύγει από την κλινική την ίδια μέρα.

Οι δύο μηνίσκοι του γόνατος (έσω και έξω) έχουν ημισεληνοειδή μορφή και αποσβένουν τους κραδασμούς, διευρύνουν την επιφάνεια φόρτισης και μειώνουν έτσι τις φθορές. Η σύστασή τους θυμίζει σκληρό μονωτικό υλικό. Βλάβη / ρήξη του μηνίσκου μπορεί να συμβεί σε αθλητές, σε διάφορες επαγγελματικές ομάδες που δουλεύουν γονατιστοί ή από φθορά. Ανάλογα σε ποιο σημείο του μηνίσκου βρίσκεται η βλάβη και ποια μορφή έχει μπορεί να προταθεί αρθροσκοπική αποκατάσταση, ή και όχι. Η βλάβη π.χ. του οπισθίου κέρατος του μηνίσκου είναι συνήθως εκφυλιστικής αιτιολογίας (φθορά), σε μέση – μεγάλη ηλικία και σπάνια προβληματίζει τον ασθενή, όμως η βλάβη τύπου λαβής κάδου στην μεσότητα του μηνίσκου, συχνά σε νέους αθλητές, οδηγεί κατά κανόνα στην αρθροσκόπηση. Εκεί, μετά από την διερεύνηση όλου του γόνατος αφαιρείται το χαλασμένο κομμάτι του μηνίσκου και διευθετούνται ενδεχομένως κι άλλες μικροβλάβες.